Over De Roobaard en de Roobaert.

Naar een artikel in het heemkundig tijdschrift Ghilwe

Dit was het uithangbord van de herberg "DE ROOBAERT"

"Pee" van de Roobaert

Ons grootvader, voor de kleinkinderen "Pée van de Roobaert" genaamd

Opa van de Roobaert met de kleinkinderen Vermeersch

Vandaag, 14 januari, is het 154  jaar geleden dat mijn enige grootvader Jules Vandamme geboren werd. Hij werd 83 jaar oud en had als landbouwer en huisvader een zwaar en bewogen leven achter de rug.

Als jong gehuwde  werden in 4 jaar tijd drie kinderen levenloos geboren, een dochtertje overleed op 5 jarige leeftijd en een zoontje op 8 jaar. Moeder Alix was de oudste dochter, met tante Martha, tante Marguerite, tante Antoinette en Nonkel Achiel. Deze overleed in 1919 op 21 jarige leeftijd ten gevolgen van een ziekte opgedaan aan het front.  Zie mijn blog over soldaat Achiel Vandamme.

 Tijdens den oorlog 14 – 18 was men hij met drie dochters op de vlucht nabij Bordeaux (Fr.) en  na de oorlog  was alles  verwoest , zelfs zijn geld dat hij voor de vlucht gedolven had vond hij niet meer terug.                                                                                                                                                          
Tijdens den oorlog 40-45 beleefde hij in 1941 de wrede roofmoord op zijn dochter Marguerite, ,schoonzoon Hector ende  met de brandstichting van de Roobaert waarbij de 8 jarige kleindochter Yvonne in de brand omkwam. Zijn 13 jarige  kleinzoon Georges bleef als college student op het internaat alleen achter.    

Op 41 jarige leeftijd verloor hij zijn vrouw en hertrouwde twee jaar later.

“Pee van de Roobaert" s wellicht de laatste in de streek die een paardenkoets (sjeeze) bezat waarmee hij de zondag naar de Platze kwam voor de hoogmis. Zijn sjeeze plaatste hij in de afspanning van Pol Huyghe op de hoek van de kerkhofstraat.

Mijn verste en leukste herinnering was dat hij ons met zijn sjeeze voerde en ons kwam afhalen om in de Roobaert met de familie te nieuwjaren met op de menu “Koeientong in tomatensaus” of “Boullie met carrotjes”. Heerlijk was het om in de duisternis naar huis te keren, vooraan op de koetse, met de geur van het paard zijn “gat” voor ons.

Op zijn bidprentje kan men lezen “ Jules was een overtuigd christen huisvader, een man uit één stuk van den ouden vlaamschen trant, die zelf eigenzinnig en koppig zijn gedacht kon doordrijven en daarin naar niemand omkeek. "
Wie zou zich daarin herkennen?

Ja, mijn ouwen enige opa, jammer dat ik hem maar tot op mijn 15 jaar heb gekend maar wie zal zijn opa nog na meer dan 75 jaar later herinneren ?